obuncatus

ob-uncātus, a, um, einwärts gebogen, obuncatis unguibus, quod Graeci γρύπωσιν vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 198 (vgl. unguium uncatio, quam γρύπωσιν vocant, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 32, 168).